Suicidal Dream

Chciałem , żebyś coś w niej dostrzegł . Żebyś dostrzegł czym jest prawdziwa odwaga i żeby nie przyszło ci do głowy , że odważny jest człowiek z pistoletem w ręku . Odważny jest ten , kto wie , że przegra zanim jeszcze rozpocznie walkę , lecz mimo to zaczyna i prowadzi ją do końca bez względu na wszystko .

Zamknij oczy . Nic się już nie dzieje . Widzisz ? Pył , po bitwie już dawno opadł . Strzały przestały huczeć nad naszymi głowami . Wojna się skończyła , zostały tylko stare fotografie zwane wspomnieniami . Świat po raz kolejny odetchnął pełną piersią . Czujesz ? To zapach zwycięstwa . Wygraliśmy , ale czy na pewno ? Znów rozlegają się strzały...
- Ziemia do Louis'a . - usłyszałem .
Wróciłem do świata żywych , by rozejrzeć się dokładnie po sali . Mój przyjaciel John jak zwykle wygłaszał swój monolog o tym , że nigdy go nie słucham . Ogólnie miał rację ale to strasznie wkurzające , że muszę wciąż tego wysłuchiwać . Oparłem się na krześle przeczesując ręką włosy . Zaciągnąłem się powietrzem pozwalając sobie na chwilę ukojenia . Kiedy uchyliłem powieki zobaczyłem drobną dziewczynę wchodzącą do naszej klasy .

- Przepraszam za spóźnienie , ale nie mogłam znaleźć sali . Nazywam się T.I T.N i jestem tu nowa .
- Dobrze . Siadaj gdziekolwiek i zapisz temat . - syknął nauczyciel wracaj ac do wcześniejszej dyskusji na temat wojny secesyjnej . 
Wpatrywałem się w nią szukając czegoś co mi w niej nie pasowało jak weszła . Mój wzrok zatrzymał się na wystającym spod bluzy bandażu . Ha ! Wiedziałem , ze coś mi nie pasowało .
Przez resztę lekcji moje myśli błądziły cały czas wokół T.I . Co ukrywa pod bluzą ?
Zadzwonił dzwonek więc wszyscy wybiegli z sali . Została tylko ona... Niska brunetka z podpuchniętymi oczami . Nie uśmiechała się , była nieobecna .
Podszedłem w jej kierunku ale ona na mnie nie zwróciła uwagi . Odchrząknąłem znacząco przykuwając jej uwagę .
- Cześć . Nazywam się Louis . - powiedziałem wyciągając w jej stronę rękę .
Spojrzała niepewnie na moją dłoń , by po chwili ją uścisnąć .
- T.I . Przepraszam , ale muszę już iść .
- Gdzie tak się śpieszysz ?
- Muszę znaleźć klasę od angielskiego , a znając mnie chwilę to zajmie .
- Pokażę ci .
- Dzięki .

*trzy miesiące później*

- Mam pytanie .
- Mów . - powiedziała wyciągając z paczki kolejną żelkę .
- Dlaczego nigdy nie podciągasz rękawów bluzy . Co tam ukrywasz ?
- Moją historie...
- Pokaż mi ją . 
Brunetka wzięła głęboki oddech podwijając szare rękawy . Ujrzałem zbiorowisko blizn . Tych starych i nie do końca zrośniętych . Ująłem jej rękę przyglądając się każdemu rozcięciu . Potarłem kciukiem po zrośniętych bliznach , by po chwili je ucałować . Stanąłem prosto patrząc T.I w oczy . Uśmiechała się ale jej oczy ukazywały jedynie smutek . Dotknąłem dłonią jej twarzy .
- Nie rób już tego nigdy więcej księżniczko .
- A co jeśli nie dam rady ?
- Ukaże siebie .
- Siebie ? Za co ?  - zapytała skoncentrowana .
- Za to , że tyle razy byłem potrzebny , a mnie nie było . - wyszeptałem pochylając się ku jej twarzy .
Musnąłem delikatnie jej wargi prosząc o jakikolwiek sygnał z jej strony . Dziewczyna zarzuciła mi ręce na szyje , a ja przycisnąłem ją do swojej klatki piersiowej .
- Nie pozwolę ci cierpieć kochanie . - wyszeptałem wtulając się w jej drobne ciało .

Kiedy ktoś pokocha osobę z bliznami , to tak jakby brał połowę bólu na siebie .

***

Imagin specjalnie ode mnie z dedykacją dla moich małych aniołków ,

które się okaleczają . Wiem jak to jest i wiem jak trudno z tego wyjść.

Ale pamiętajcie . Możecie być samotne ale nigdy nie jesteście same . 

Macie do dyspozycji moje małe serduszko . 

Może to mało ale to wszystko co mam .

Nigdy się nie poddawajcie , bo macie o co walczyć . Macie mnie i tysiące takich jak wy .

 Niech nie gubi was odmienność , bo to ona sprawia , ze jesteście niezwykłe .

Rozumiem , że wasze skrzydła zostały nie raz zostały złamane , ale spróbujcie polecieć .

Jeśli nie możecie zrobić tego dla siebie , to zróbcie to dla mnie :)

Wasza na zawsze Patty